Jedziemy nad morze czy idziemy do lasu? To pytanie zadałam Wiktorowi w moje niedzielne urodziny. Wahaliśmy się, bo wcześniej sporo padało i obawialiśmy się, że zamiast podziwiać polską złotą jesień będziemy niczym Shrek przedzierać się przez bagna. Podjęliśmy jednak ryzyko i... o to efekt! Zapraszam Was na szlak!

Na szlaku w Puszczy Bukowej

Tak jak poprzednio w przypadku wyprawy nad Szmaragdowe do lasu wchodzimy od ulicy Akwarelowej. Za chwilę skręcamy w lewo, przechodzimy pod wiaduktem i idziemy czerwonym szlakiem, który jest świetnie oznaczony.

Po chwili dochodzimy do Szwedzkiego Bruku i strumyczka. To tutaj skręcamy w lewo i przez chwilę idziemy połączonymi szlakami zielonym i czerwonym. Po pewnym czasie dochodzimy do rozdzielenia dróg i skręcamy w lewo na czerwony szlak. W tej okolicy powinien znajdować się Omszały Kamień, którego nazwa pochodzi od zielonego mchu porastającego większą część głazu. Niestety, nie udało nam się go znaleźć, choć nie było to nasze pierwsze podejście do poszukiwań. Jeśli ktoś z Was wie, gdzie powinniśmy patrzeć, dajcie koniecznie znać!

Następnie czerwonym szlakiem im. polskiego krajoznawcy Wojciecha Lipniackiego dochodzimy do przełęczy Siodło Zielawy. W tym miejscu możecie odbić na czarny szlak i wejść na Bukowiec, który jest najwyższym wzniesieniem na puszczy.  

Słupi Głaz i brama Czwójdzińskiego

My jednak kierujemy się dalej szlakiem czerwonym w stronę Słupiego Głazu. Choć mapa pokazuje, że przecina on naszą drogę nie jest go tak łatwo dostrzec, bo nie widać go z trasy. Gdy dojdziecie do drogi Dolinnej musicie skręcić w prawo i jeszcze raz w prawo, czyli właściwie zakręcić. Kamień będzie ukryty pomiędzy drzewami. 

Następnie drogą Dolinną wracamy na czerwony szlak, którym dochodzimy do bramy Czwójdzińskiego. Bramy tutaj jednak nie zobaczycie. To nazwa miejsca, które jest odcinkiem przełomu Rudzianki, w którym łączą się trzy szlaki. Czas na urodzinowy tort!

Szlakiem zielonym do polany Harcerskiej

Kolejną część trasy pokonujemy szlakiem zielonym, który niestety nie jest zbyt dobrze oznaczony. Jeśli boicie się, że się zgubicie przejdźcie resztę trasy drogą Dolinną. Druga część szlaku jest trudna do wychwycenia, bo nie ma jasnej ścieżki, więc wypatrujcie z uwagą oznaczeń na drzewach. 

W końcu udaje nam się dojść do polany Harcerskiej, która jest już bardzo blisko os. Bukowego. Tutaj możecie rozpalić ognisko.

Dęby Krzywoustego i głaz Grońskiego

My idziemy dalej po prawej stronie mijając ogródki działkowe, a po lewej ulicę Leśna Polana. W tym miejscu możecie już wyjść z lasu i dojść do ul. Kolorowych Domów na Bukowym. My jednak kierujemy się dalej puszczą i wchodzimy na niebieski szlak, przy którym znajdują się Dęby Krzywoustego. Te 400-letnie pomniki przyrody znajdują się na terenie prywatnym i mają ponad 600 cm obwodu i 20 m wysokości.

Następnie szlakiem niebieskim docieramy do głazu Grońskiego. Mam sentyment do tego miejsca, bo to właśnie tutaj najczęściej przychodziłam w podstawówce. Stanisław Groński był patronem mojej szkoły i to właśnie on wyznaczył ok. 300 km szlaków w puszczy. 

Stąd możecie wyjść czarnym szlakiem z lasu koło szkoły na os. Bukowym. My wracamy w miejsce przy ul. Akwarelowej, a więc idziemy najpierw niebieskim, a potem czerwonym szlakiem. 

Trasa i praktyczne informacje

Trasa: ul. Akwarelowa-szlak czerwony-droga Chojnowska-szlak czerwony-przełęcz Siodło Zielawy-szlak czerwony-Słupi Głaz-szlak czerwony-brama Czwójdzińskiego-szlak zielony-polana Harcerska-szlak zielony-dęby Krzywoustego-szlak niebieski-głaz Grońskiego-szlak niebieski-szlak czerwony-ul. Akwarelowa

Czas: Przejście z przystankiem na torcik zajęło nam ponad 3 godziny. 

Komentarz: Trasa daje wiele możliwości. W trakcie możecie ją zmodyfikować, bo będziecie przecinać różne szlaki, a jeśli nie macie aż tak dużo czasu bez problemu wyjdziecie z lasu wcześniej. Droga jest dostępna dla każdego, można ją jeszcze bardziej uprościć, kończąc wędrówkę przy dębach.